Τρίτη 25 Δεκεμβρίου 2012



FROM HER TO ETERNITY...


Κοιτούσε πίσω της και δε θυμόταν πότε τη συνάντησε τελευταία φορά..
κενό...

Τρομοκρατήθηκε (για) λίγο..Πόσο βαθιά πρέπει να κοιτάξει?


Αναρωτήθηκε αν δει πάλι στον καθρέφτη, πώς θα τη δείξει?


Μια από αυτές τiς περίεργες βραδιές...

Από αυτές που ο καπνός έχει άλλη γεύση..

Και αυτή  η χαραμάδα από την πόρτα...μπαίνει το φως από έξω...

την ενοχλεί τόσο πολύ...

Και αυτό το σφίξιμο στο κεφάλι της...


Μια αναστάτωση ξαφνικά..ένα νεύρο...αγριεύει...το στόμα της στραβωμένο, 

τα μάτια της μικρά, στενά, ίσα που χωράνε  τη θλίψη της..

Πήρε μια ανάσα, λίγο κρασί..ηρεμία..


Κλείνει τα μάτια και ακούει τον Nick Cave να μιλάει γα αιωνιότητα..


Πέρασαν τα λεπτά σιωπής στο σώμα της, 

αφέθηκε...

Ένιωσε αυτό το περίεργο μέσα της...τρόμαξε...


Σταμάτησε...


Ξύπνησε ζωντανή...



















...

Πέμπτη 13 Δεκεμβρίου 2012


Έπαναστατικοποίησε την ενστικτική σου δομή

Απαλλάξου από τις ανάγκες σου


Αποποιήσου τις μεγάλες αφηγήσεις



Άλλαξε
Ανάπνευσε
Τρέχα...

Πέμπτη 6 Δεκεμβρίου 2012


STRIPPING...


Φόρεσε το  κραγιόν της, ένα έχει, κόκκινο είναι.

Έβαλε ρίμελ
Έστριψε ένα τσιγάρο
Κοίταξε τη γύμνια της στον καθρέφτη
Ξέρασε όλες τις κυρίαρχες αφηγήσεις για τον έρωτα

Ύστερα έφυγε...


Δευτέρα 3 Δεκεμβρίου 2012


Ένιωσε περίεργα.
Αποφάσισε να τρέξει.
Γύρω γύρω
Ένα δύο τρία τέσσερα...
λονδίνο, αόστα, σφακιά,
κάτω ποταμιά, νέα υόρκη,
μοντεβιδέο,τουκουμάν, μοσχόπολη,
μαντράς, καμπότζη,
σάο ταμέ, βερολίνο, κιργιστάν,
καφφεκλούμπεν, πισοδέρι...
Πάλι πίσω.
Τη γλίτωσε για σήμερα.
Λαχάνιασε, κουράστηκε.
Η θλίψη της έγινε πράσινη.
Ο θυμός της κατέβηκε, έχει γεύση πια.
Τα δάχτυλά της μαλάκωσαν.
Δεν έβρισκε τη φωνή της.
Ξέχασε να βάλει τελείες.
Πήρε τα χάπια της.
Ο καθρέφτης άδειασε.
Μέτρησε το σώμα της.
Μια δύο τρεις τέσσερις...
Έκλεισε την πόρτα.
Θα πηδήξει τα σύρματα, το υποσχέθηκε.
Άκουσε μια μουσική.
Πήρε τα τσιγάρα της
ένα μήλο, την πράσινη θλίψη της.
Τα έβαλε σε ένα σάκο
Πήρε μια σφυρίχτρα και βγήκε.
Μια δυο τρεις τέσσερις αναπνοές
Αποφάσισε να τρέξει.
Συγγνώμη, μια ερώτηση?
Πώς πάμε προς τα εκεί?
No tears for the creatures of the night
Μου ξαναδείχνετε γιατί δεν κατάλαβα σας παρακαλώ?
Jinx
Μάλλον πρέπει να βρει έναν χάρτη.
Το άφησε για την επόμενη μέρα.
Άδειασε το σάκο. 
Ακούμπησε το μήλο και την πράσινη θλίψη στο τραπέζι.
Ξάπλωσε.
Μαζί με τη σφυρίχτρα...


...

Παρασκευή 23 Νοεμβρίου 2012

Ήρθα να σου πω οτι φεύγω

Στρίψε ένα τσιγάρο
Κάπνισέ το
Θυμήθηκες τη μουσική
που ήθελες να ακούσεις?

Τριγύρισε στην πόλη
Μίλα
Βρήκες αυτό που έψαχνες?

Μπες μέσα
Τι σου είπε
Σημείωσέ το

Οι λέξεις δεν φτάνουν
Βρες άλλο τρόπο
Θυμήθηκες τη μουσική?

Μυρίζει κάτι άσχημα
Μου ζήτησε να πάμε κάπου μαζί
Δεν πήγα, ήθελα να φάω σταφύλια

Χτύπησα
Βαρέθηκα να ιδρώνω
Περιμένω, μονίμως περιμένω

Φώναξε, με συμβούλεψε

Κάπνισα
Το σκέφτηκα

Θα φωνάξω 

Να μη μ'ακούσει κανείς
Μπερδεύτηκα

Κάτι μου είπε το κορμί μου

Δεν έχω κάτι
Ξεχάστηκα

Έχει κρύο

Θυμήθηκα τι ήθελα να ακούσω
Όλο κάτι περιμένω

Πουλήθηκα

Ωραία ήταν
Το διασκέδασα στην παραλία

Μακρηγορείς

Αποποιήσου
Άλλαξε
Ήρθα να σου πω ότι φεύγω.


Τρίτη 13 Νοεμβρίου 2012

Πώς να γίνεις άνθρωπος χωρίς παρελθόν?
Να μείνεις μόνο με τα σημάδια του παρόντος σου,
με γρατζουνιές από τις μάχες που δίνεις στο τώρα..

Φεύγεις?

Να τραγουδήσω αυτό που δεν τραγουδιέται, 
να ακουμπήσω αυτό που καίει, 
να ερωτευτώ αυτό που με πονάει, 
να ακούσω έναν κενό τοίχο, να σκεφτώ 
μεθυσμένη ένα πρόβλημα,
να δηλώσω παρούσα σε ένα άδειο πλήθος, 
να δω τις ταινίες που βλέπουν οι τυφλοί, 
να ακούσω μια φωτογραφία να μου μιλάει, να ξεντύσω τη φύση μου, 
να κυνηγήσω έναν χρόνο χωρίς να με γεράσει, 
να μιλήσω με κάποια σκιά,
να γράψω στον αέρα λέξεις που δεν ειπώθηκαν ποτέ...

να φαντάζομαι τις διηγήσεις μας μέχρι το πουθενά...

Άδειασες?

Παρασκευή 2 Νοεμβρίου 2012

Να φύγω

όρθια πείνα θέλω να τα σπάσω όλα πονάνε τα σαγόνια μου
εν λευκώ χάλι σιχαίνομαι τζιντζερ τιι
κρύο ζέστη πάλι κρύο ζέστη
εσύ
πάλι ήλιος έξω πού είναι τα τσιγάρα μου ξενος
φτιάξου μίλα απορρητοδενσηκώνω
ψέμα
που σταματά αυτή η άγρια κατηφόρα
παίζω με τη φαγάνα που κρατάει τα βιβλία σου
αηδία
πέσε άδειασε μην προσποιείσαι
τικ σαββατοκύριακο επιλογή
ειδήσεις φεστιβάλ παγωτό σούπα
θυμώνω
βρες την άκρη ούτε καν πλήξη γράμματα
ξανά και ξανά πέταξέ το κλείσε φόβος
βρίσε συστολή τρέμεις που είσαι
άκουσέ με
σε σιχαίνομαι με σιχαίνονται λόγια
κενό πάλι τόκος  απόφαση τέλος
μουδιάζω
πρέπει να αδειάσω
πρέπει να φύγω


...

Παρασκευή 19 Οκτωβρίου 2012

A handful of marbles thrown in a dustbin...

Πέρασε η ώρα χωρίς να το καταλάβει
Άκουγε Chet Baker και κάπνιζε το στριφτό του τσιγάρο

Κάπου την είχε αφήσει και δεν μπορούσε να τη βρει
Σε κάποιο μπαρ, σε κάποιο δρόμο, σε κάποιο σώμα
Ήθελε να θυμηθεί το χρώμα της, τη σκιά της, το αποτύπωμά της

Έψαξε πάνω στο κορμί του, στη μυρωδιά του, στα χείλη του

Προσπαθούσε να την ακούσει από κάπου να έρχεται

Ηττημένη και σιωπηλή, εμφανίστηκε μες τη θύμησή του

Δεν ήξερε πώς να την αντιμετωπίσει

Έψαξε στα βιβλία του, έψαξε στις φωτογραφίες του, στις ζωγραφιές του
Έψαχνε, έψαχνε να βρει την άκρη της
Να την τραβήξει, να την τραβήξει μακρυά από την οδύνη της

Και τι να την κάνει αυτή τη μυρωδιά της

Φορμόλη μύριζε, μύριζε έντονα
Ξεχώριζε μέσα από την κάπνα και το κονιάκ

Προσπαθούσε να την ακουμπήσει, να τη νιώσει

Αυτή έτοιμη να σπάσει, απαρνιόταν κάθε του άγγιγμα

Άλλαξε μουσική

Έστριψε ένα τσιγάρο, ήπιε μια τζούρα κονιάκ
Και κάθισε στον καναπέ για λίγο

Έβγαλε το τι-σερτ που φορούσε
Ξέπλυνε το στόμα του με λίγο ακόμα κονιάκ
Άλλαξε μουσική
Και επιδόθηκε σε έναν ανένδοτο αγώνα μαζί της

Τετάρτη 17 Οκτωβρίου 2012


I love your body 'cause I've lost my mind
If you want someone to talk to, you're wasting your time
If you want someone to share your life, you need someone who is alive
And if every relationship is a two-way street, I have been screwing in the back whilst you drive

I never said I was deep, but I am profoundly shallow
My lack of knowledge is vast, and my horizons are narrow
I never said I was big, I never said that I was clever
And if you're waiting to find what's going on in my mind, you could be waiting forever
Forever and ever

I can dance you to the end of the night 'cause I'm afraid of the dark
I have to confess I'm out of my depth
You're going over my head and straight through my heart

Some girls like to play it dirty, some girls want to be your mum
Me, I disrespected you whilst we were waiting for the taxi to come
My morality is shabby, my behaviour unacceptable
No, I'm not looking for a relationship, just a willing receptacle

I never said I was deep, but I am profoundly shallow
My lack of knowledge is vast, and my horizons are narrow
I never said I was big, I never said that I was clever
And if you're waiting to find what's going on in my mind, you could be waiting forever
Forever and ever

I never said I was deep, but I am profoundly shallow
My lack of knowledge is vast, and my horizons are narrow...

I never said I was deep

Τρίτη 16 Οκτωβρίου 2012














(Parry Roger, 1930)



Μιλήσαμε για έρωτα, μουσική, πολιτική...μου είπε για τον έρωτα που έζησε πρόσφατα και για τον ηδονικό πόνο που ένιωθε κάθε φορά που άγγιζε το κορμί της..
-'Πόνο?' Πόνο γιατί?' ρώτησα
-'Γιατί δεν το άντεχα' ..μου είπε

Μου περιέγραψε το κορμί της, φτιαγμένο με λαγνεία και χυδαιότητα. Μια χυδαιότητα καθαρή, ευθεία, που ματώνει τη σάρκα σου και σε κάνει να νιώθεις ντροπιασμένος..ντροπιασμένος γιατί σκέφτηκες προς στιγμή να την ερωτευτείς, να την βάλεις μέσα σου και να μυρίσεις τις μυρωδιές της...

Μου περιέγραψε την έκφρασή της...έτοιμη για πόλεμο, έτοιμη να χιμήξει στα μέσα σου με λύσσα, να σε κατασπαράξει και μετά με τη γλυκιά φωνή της να σε παρηγορήσει...να σε παρηγορήσει για την ανικανότητά σου να τη δαμάσεις, να την εξευγενίσεις...

Μου περιέγραψε την προσωπικότητά της..φτιαγμένη σαν σφουγγάρι, έτσι που να λατρεύει το καινούριο, αλλά να μη χωράει πολλά..δυναμική αλλά ξένη...ξένη με τα μέσα της...ξεχνάει να νιώθει...ξεχνάει τα φτιασίδια της και αφήνεται σε έναν πόλεμο...αφήνεται μέχρι να τον απομυθοποιήσει, να τον κατεβάσει κάτω και να τον ξεφτιλήσει..και μετά ξεχνάει και φεύγει..έτσι απλά...

Μου περιέγραψε και πως φεύγει...φεύγει με ψηλά το κεφάλι..νίκησε μια μάχη χωρίς να πολεμήσει...φεύγει και είναι μόνη της, νομίζοντας πως πήρε πολλά, γνωρίζοντας οτι πήρε λίγα και πιστεύοντας ότι έχει και άλλες μάχες μπροστά της...φεύγει μέσα στη δική της ιστορία, ακούγοντας τη δική της μουσική, νομίζοντας ότι επαναστάτησε...

-Και εσύ τι ερωτεύτηκες σε αυτή τη θύελλα?

Ερωτεύτηκα τα χυδαία της λόγια, αυτά που θαρρείς μιλάνε οι λούμπεν στα καταγώγια, που με τόση κομψότητα ξεστομίζει προσπαθώντας να αποδείξει ότι δεν καθοδηγείται από το φύλο της..Ερωτεύτηκα το κορμί της που και αυτό προσπαθεί να απαλλαγεί από την τυραννία της θηλυκότητάς της..Ερωτεύτηκα το βλέμμα της που είναι ετοιμοπόλεμο, αλλά την ίδια ώρα σου ζητάει απεγνωσμένα να νιώσεις τον πιο βαθύ της πόνο...Ερωτεύτηκα τον πόλεμό της, την ειρήνη της, την επανάστασή της, την αγωνία της, την αυτοτιμωρία της...ερωτεύτηκα τη μουσική της και την σιωπή της...

Δευτέρα 8 Οκτωβρίου 2012

Δε με νοιάζει αν θα γυρίσω πίσω πια..

Κοιτάω το κοριτσάκι με το σηκωμένο χέρι...
Επαναστάτρια ή επαναστατημένη αναρωτιέμαι..

Επαναστατημένη λέω...

Όσο ακόμα ο κόσμος δεν είναι αυτονόητος είσαι επαναστατημένη...

Πάρε τα πράγματά σου και διάλεξε, εμπρός ή πίσω..

Δε θέλω να έχω τίποτα, είπε.Θέλω να πάω εμπρός με γυμνό σώμα και άδειο κεφάλι

Και δεν υπάρχει τίποτα εκεί που είσαι

Κατρακυλάς στα βάθη του πολέμου σου για άλλη μια φορά.

Μίσος εναντίον όσων είναι εκτός της αγέλης
Πολέμησε (με) το φόβο σου 

Και περάσανε οι νύχτες, περάσανε με  ξινισμένο κρασί και τσιγάρο
Ακούγοντας Tom Waits και τον ήχο των τακουνιών στο πεζοδρόμιο

Και περάσανε παρέα μ' έναν έρωτα που μεγαλώνει το κενό σου
Που συμπληρώνει την ανάσα σου και σε κάνει να τρως τα μέσα σου

Και ήρθε η στιγμή που συνειδητοποίησε την ίδια του την ύπαρξη

Είναι αυτή η αίσθηση του προσωρινού είπε..

Άναψε ένα τσιγάρο.. προσωρινή η σχέση σου, προσωρινή η διαμονή σου

Προσωρινό το κορμί σου,προσωρινή η ανάσα σου..

Το αίσθημα του ''μη-τώρα'', αυτό είναι που φοβάται, κατέληξε

Και πήρε θέση..μια ορμή προς τα μπροστά επιτέλους..

Με έναν τρόμο και μια λαγνεία σχεδόν για πόνο
Ξεκίνησε..επέλεξε το εμπρός..

Οι εξεγέρσεις είναι όπως οι έρωτες, δεν τις γιορτάζεις, τις ζεις
Μη σε νοιάζει αν θα γυρίσεις πίσω πια...









Πέμπτη 30 Αυγούστου 2012